Σιωπή στο Φρακτό Δράμας: Το τελευταίο ουρλιαχτό του Χρήστου και το μυστήριο της επίθεσης της αρκούδας

Στην καρδιά του παρθένου δάσους του Φρακτού στη Δράμα, μια τραγωδία ξεδιπλώθηκε με τρόπο που παγώνει το αίμα. Ένας έμπειρος ορειβάτης, ένας άνθρωπος της φύσης, ο 61χρονος Χρήστος Σταυριανίδης, άφησε την τελευταία του πνοή κατά τη διάρκεια μιας φαινομενικά αθώας πεζοπορίας, με τη συντροφιά ενός φίλου και ενός σκύλου. Το γεγονός πως κατέγραψε ο ίδιος τις τελευταίες του στιγμές με το κινητό του, κάνει την υπόθεση όχι μόνο τραγική, αλλά και ανατριχιαστικά αποκαλυπτική.

Το βίντεο που κατέγραψε, οι ήχοι που ακούγονται, οι κραυγές τρόμου και το γρύλισμα — πιθανόν ζώου — δίνουν στις αρχές σημαντικά στοιχεία για να κατανοήσουν τις συνθήκες κάτω από τις οποίες εκτυλίχθηκε αυτή η ανεξήγητη απώλεια. Πέρα όμως από τις ιατροδικαστικές αναλύσεις και τις έρευνες, η υπόθεση αυτή εγείρει σοβαρά ερωτήματα για την αλληλεπίδραση ανθρώπου-φύσης, την προετοιμασία σε τέτοιες εξορμήσεις και την ασφάλεια σε απρόβλεπτα περιβάλλοντα.

Ο Χρήστος Σταυριανίδης βρέθηκε νεκρός μετά από μία φαινομενική επίθεση αρκούδας, καθώς έκανε πεζοπορία με τον φίλο του στο δάσος του Φρακτού, ένα από τα πιο απομονωμένα και παρθένα δασικά οικοσυστήματα της Ελλάδας. Σύμφωνα με τον μοναδικό αυτόπτη μάρτυρα, φίλο του θύματος, η αρκούδα εμφανίστηκε ξαφνικά στη διαδρομή τους και προκάλεσε τρόμο. Ο Χρήστος φώναξε πανικόβλητος «ρίξε σπρέι», εννοώντας σπρέι πιπεριού, ελπίζοντας να αποτρέψει την επίθεση.

Το κινητό του κατέγραψε τη σκηνή, την ώρα που εκτυλισσόταν. Στο βίντεο ακούγεται πρώτα η φωνή του να φωνάζει για βοήθεια, ένα ψεκαστικό ήχο από το σπρέι, ένα βαθύ γρύλισμα (πιθανόν από τον σκύλο) και αμέσως μετά, ένα σπαρακτικό ουρλιαχτό. Αυτές οι ηχητικές αποδείξεις ίσως είναι οι μοναδικοί μάρτυρες της αλήθειας.

Η αρκούδα, σύμφωνα με την αφήγηση του φίλου του, φέρεται να έσπρωξε τον Χρήστο με αποτέλεσμα να πέσει από γκρεμό ύψους 150 μέτρων. Η ιατροδικαστική εξέταση κατέγραψε βαρύτατες κακώσεις: κατάγματα στη σπονδυλική στήλη, θωρακική και αυχενική μοίρα, ρήξη του νωτιαίου μυελού, πολλαπλά πλευρικά κατάγματα και εκτεταμένη εσωτερική αιμορραγία με απώλεια 2,5 λίτρων αίματος.

Ενδιαφέρον προκαλεί το γεγονός ότι το κινητό του βρέθηκε 50 μέτρα μακριά από το σώμα του, πιθανότατα εκσφενδονίστηκε ή εγκαταλείφθηκε στη διάρκεια της πάλης ή της πτώσης. Παρ’ όλα αυτά, στη σορό του δεν βρέθηκαν ίχνη δαγκωμάτων ή νυχιών αρκούδας, κάτι που δίνει βάση στο σενάριο πως ο άτυχος άντρας έπεσε από τον γκρεμό λόγω πανικού ή εξαιτίας του σπρωξίματος, χωρίς να έχει δεχθεί άμεση επίθεση.

Καταλυτικό ρόλο για την οριστική ερμηνεία της υπόθεσης αναμένεται να παίξει η εξέταση DNA, που θα αποδείξει αν υπήρξε φυσική επαφή με την αρκούδα. Μέχρι τότε, το φως της αλήθειας φωτίζει θολά ένα σκηνικό που παραμένει δραματικά ασαφές.

Οι συγγενείς του θύματος παραμένουν σε κατάσταση σοκ. Αδυνατούν να αποδεχθούν τον άδικο χαμό του αγαπημένου τους ανθρώπου, ενός ανθρώπου που λάτρευε τη φύση και αφιέρωνε μεγάλο μέρος της ζωής του σε δραστηριότητες στη φύση, με απόλυτο σεβασμό στο φυσικό περιβάλλον. Η είδηση της τραγικής του απώλειας βύθισε στο πένθος την τοπική κοινωνία, ενώ η τραγικότητα της υπόθεσης την καθιστά αντικείμενο συζήτησης και ανασφάλειας για όσους κινούνται συχνά σε ορεινές περιοχές της Βόρειας Ελλάδας.

Η απώλεια του Χρήστου Σταυριανίδη μέσα στο δάσος της Δράμας αποτελεί μία ανατριχιαστική υπενθύμιση του πόσο απρόβλεπτη και αμείλικτη μπορεί να γίνει η φύση — ακόμη κι όταν δεν προτίθεται να βλάψει. Πέρα από τα αποτελέσματα του DNA ή τις λεπτομέρειες της ιατροδικαστικής, αυτό που μένει είναι το ερώτημα: είμαστε έτοιμοι, ως κοινωνία και ως άτομα, να σεβαστούμε και να συνυπάρξουμε με το άγριο στοιχείο; Η τραγωδία αυτή θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί με καλύτερη ενημέρωση, εξοπλισμό ή καθοδήγηση;

Ο θάνατος ενός ανθρώπου, που κατέγραψε τον ίδιο του τον χαμό σε μια πράξη απόλυτου τρόμου, δεν πρέπει να πάει χαμένος. Ας γίνει αυτή η ιστορία αφορμή για ουσιαστικό προβληματισμό, πρόληψη και ενίσχυση των μέτρων προστασίας για όσους αγαπούν να περιηγούνται στα άγρια τοπία της πατρίδας μας. Ο Χρήστος μπορεί να έσβησε σε μια χαράδρα του Φρακτού, αλλά η φωνή του ας γίνει ηχηρή κραυγή για μια πιο υπεύθυνη και ασφαλή προσέγγιση της φύσης.


Discover more from Το Περίπτερο μας

Subscribe to get the latest posts sent to your email.