Ο Ναός του Ολυμπίου Διός, γνωστός και ως Ολυμπιείο, αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά και φιλόδοξα αρχιτεκτονικά επιτεύγματα της αρχαίας Αθήνας. Αρχικά σχεδιάστηκε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Αθηναίου τυράννου Πεισίστρατου τον 6ο αιώνα π.Χ., ο ναός προοριζόταν να τιμήσει τον Δία, τον βασιλιά των Ολύμπιων θεών.

Ωστόσο, η κατασκευή χρειάστηκε αιώνες για να ολοκληρωθεί, με το έργο να σταματά λόγω πολιτικών ανατροπών και αλλαγών στην ηγεσία. Μόνο υπό τη βασιλεία του Ρωμαίου αυτοκράτορα Αδριανού, τον 2ο αιώνα μ.Χ., ο ναός ολοκληρώθηκε οριστικά. Την εποχή της ολοκλήρωσής του, ήταν ένας από τους μεγαλύτερους ναούς του αρχαίου κόσμου, με 104 κολοσσιαίους κίονες, ο καθένας από τους οποίους είχε ύψος 17 μέτρα, αν και μόνο λίγοι παραμένουν όρθιοι σήμερα.

Αρχιτεκτονικά, ο ναός του Ολυμπίου Διός χτίστηκε σε κορινθιακό ρυθμό, ο οποίος χαρακτηρίζεται από τα περίτεχνα κιονόκρανα διακοσμημένα με φύλλα άκανθου. Η τεράστια κλίμακα του ναού αντανακλά τόσο τη φιλοδοξία των προστάτων του όσο και τη σημασία του Δία στην ελληνική θρησκεία.

Το τεράστιο αποτύπωμα του ναού (με διαστάσεις περίπου 110 επί 44 μέτρα) ξεπέρασε άλλους σημαντικούς ναούς του αρχαίου κόσμου, ακόμη και νανίζοντας τον Παρθενώνα. Σκοπός του ήταν να συμβολίσει τη δόξα της Αθήνας ως κέντρου πολιτισμού και, αργότερα, την αυξανόμενη επιρροή της Ρώμης στις ελληνικές υποθέσεις, καθώς η ολοκλήρωση του ναού έγινε υπό τη ρωμαϊκή κυριαρχία.

Παρά το μεγαλείο του, η ιστορία του ναού ήταν ταραχώδης. Μετά την ολοκλήρωσή του, έγινε βασικός θρησκευτικός χώρος, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Αδριανού, ο οποίος έχτισε ένα μεγάλο άγαλμα του Δία μέσα και ένα προσωπικό άγαλμα του εαυτού του κοντά.

Ωστόσο, στο πέρασμα των αιώνων, ο ναός υπέστη φυσικές καταστροφές, επιδρομές και εξόρυξη των υλικών του για άλλα κτίρια. Σήμερα, μόνο 15 από τις αρχικές του στήλες στέκονται, προσφέροντας στους επισκέπτες μια ματιά στην παλιά του μεγαλοπρέπεια και μια υπενθύμιση του μεγαλείου της αρχαίας Αθήνας και των θεών που λάτρευε.