Η Σαντορίνη, αυτό το στολίδι του Αιγαίου με τη σαγηνευτική ομορφιά και την ηφαιστειακή της κληρονομιά, βρέθηκε τις τελευταίες εβδομάδες στο επίκεντρο ενός αόρατου και αμείλικτου χορού της φύσης. Κάτω από τη γαλήνια επιφάνεια του νησιού, η Γη σείστηκε ξανά και ξανά, σκορπώντας ανησυχία στους κατοίκους και προβληματισμό στους επιστήμονες. Πάνω από 20.000 σεισμοί μέσα σε λιγότερο από ένα μήνα. Τέσσερις ώρες συνεχούς σεισμικής δραστηριότητας. Ένα ποτήρι που τρέμει πάνω στο τραπέζι επί ώρες. Και στο βάθος, ο φόβος ενός μεγάλου χτυπήματος 6,5 Ρίχτερ ή –ακόμα χειρότερα– μιας ηφαιστειακής αφύπνισης.

Σε μια καθηλωτική συνέντευξη, ο καθηγητής και πρόεδρος του ΟΑΣΠ, Ευθύμης Λέκκας, περιγράφει την ένταση των ημερών, τον επιστημονικό συναγερμό που σήμανε και την άμεση ανάγκη να αφυπνιστούμε – όχι μόνο απέναντι στη γεωλογική απειλή, αλλά και στην ακόμα μεγαλύτερη πρόκληση: την κλιματική κρίση που έφτασε νωρίτερα απ’ όσο υπολογίζαμε.

Στις αρχές του 2025, η Σαντορίνη έζησε μια περίοδο ιδιαίτερης γεωδυναμικής έντασης, με μια αδιάκοπη ακολουθία σεισμών που ανησύχησε σοβαρά την επιστημονική κοινότητα. Ο πρόεδρος του ΟΑΣΠ (Οργανισμός Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας), Ευθύμης Λέκκας, σε δηλώσεις του στο ΕΡΤNews, αποκάλυψε ότι η κορύφωση της κρίσης σημειώθηκε στις 13 Φεβρουαρίου, όταν για τέσσερις συνεχόμενες ώρες η σεισμική δραστηριότητα δεν σταμάτησε.

«Ήταν η χειρότερη μέρα. Ένα ποτήρι στο τραπέζι έτρεμε για τρεις ώρες», περιέγραψε χαρακτηριστικά. Η εικόνα αυτή, τόσο απλή και ταυτόχρονα τόσο ανατριχιαστική, αποτυπώνει την ένταση της στιγμής. Σε εκείνες τις ώρες, όπως σημείωσε, υπήρξε πραγματικός φόβος για πιθανή κατάρρευση σε κάποιες περιοχές του νησιού. Ευτυχώς, το φαινόμενο εκτονώθηκε γρήγορα και δεν υπήρξαν ζημιές.

Οι επιστήμονες παρακολουθούσαν με ανησυχία ένα σμήνος από μικροσεισμούς, περισσότεροι από 20.000 μέσα σε μόλις 25 ημέρες. Αυτό δεν ήταν μια συνηθισμένη σεισμική έξαρση. Η εστία των σεισμών εντοπιζόταν τόσο κοντά στην Καλντέρα της Σαντορίνης όσο και στο υποθαλάσσιο ηφαίστειο Κολόμπο – μια ιδιαίτερα ενεργή ηφαιστειακή δομή, γνωστή για την ιστορική της δραστηριότητα.

«Από την αρχή, είχαμε βάσιμες ενδείξεις πως αυτή η διαδικασία μπορούσε να οδηγήσει σε σεισμό 6-6,5 Ρίχτερ. Γι’ αυτό και ενημερώσαμε την πολιτική ηγεσία και όλους τους επιχειρησιακούς φορείς. Δεν ήταν ένα αυθαίρετο σενάριο – ήταν ένας πολύ υπαρκτός κίνδυνος», τόνισε ο Λέκκας.

Όμως τα προβλήματα δεν σταματούν στη φύση. Ο κ. Λέκκας ανέδειξε ένα ζήτημα που περνά απαρατήρητο, αλλά είναι εξίσου επικίνδυνο: την κλοπή εξοπλισμού από σεισμολογικό σταθμό της περιοχής. «Ένας σεισμολογικός σταθμός κοστίζει 30.000 ευρώ, ενώ ο κλέφτης ίσως να τον πούλησε για μόλις 100. Η απώλεια, όμως, είναι ανυπολόγιστη. Δεν πρόκειται για μια απλή κλοπή, αλλά για πράξη που στερεί από την κοινωνία κρίσιμες πληροφορίες».

Στο φόντο όλων αυτών, η κλιματική κρίση ρίχνει τη βαριά σκιά της. Με αφορμή την «Ώρα της Γης», ο καθηγητής υπογράμμισε ότι η αλλαγή του κλίματος είναι ήδη εδώ – και μάλιστα πιο νωρίς από όσο υπολόγιζαν οι επιστήμονες.

«Πιστεύαμε ότι οι σοβαρές επιπτώσεις θα έρθουν μετά το 2030 ή το 2040. Κι όμως, τις βιώνουμε ήδη. Από την ξηρασία και την έλλειψη νερού, μέχρι την άνοδο της στάθμης της θάλασσας και την αποσταθεροποίηση των γεωλογικών φαινομένων, ο πλανήτης μας στέλνει προειδοποιήσεις που δεν μπορούμε πια να αγνοούμε».

Με λόγια που δεν αφήνουν περιθώριο για εφησυχασμό, προειδοποίησε:

«Αν δεν αλλάξουμε συμπεριφορά, θα το πληρώσουμε ακριβά. Συνεχίζουμε να πλένουμε τα αυτοκίνητά μας και να σπαταλάμε νερό σαν να μην συμβαίνει τίποτα».

Η Σαντορίνη ίσως τη γλίτωσε αυτή τη φορά. Όμως ο εφησυχασμός είναι ο μεγαλύτερος εχθρός μας. Οι σεισμοί, τα ηφαίστεια, η κλιματική κρίση, μας καλούν να αφυπνιστούμε – όχι μόνο για να προστατευτούμε, αλλά για να προστατεύσουμε τη ζωή που γνωρίζουμε. Γιατί ο χρόνος δεν είναι με το μέρος μας.