Οι «βήτα» αρσενικοί, οι οποίοι συνήθως ήταν υποδεέστεροι στην ιεραρχία, απομονώθηκαν πλήρως και έγιναν εξαιρετικά παθητικοί, σταματώντας να αναπαράγονται ή να διεκδικούν τον χώρο τους. Οι «άλφα» αρσενικοί έγιναν υπερβολικά επιθετικοί, εμπλεκόμενοι σε βίαιες μάχες που συχνά κατέληγαν σε σοβαρούς τραυματισμούς ή θάνατο.

Ακόμη πιο ανησυχητική ήταν η συμπεριφορά των θηλυκών, που σταμάτησαν να φροντίζουν τα μικρά τους, αφήνοντας τα να πεθάνουν. Οι κοινωνικές δεξιότητες που χρειάζονταν για τη συντήρηση της κοινωνίας κατέρρευσαν, και σταδιακά, το πείραμα βυθίστηκε σε χάος.

Παρά τις αφθονίες, το πείραμα κατέληξε σε μια σχεδόν πλήρη εξαφάνιση του πληθυσμού. Όλα τα ποντίκια είτε πέθαναν από βία, είτε από κοινωνική απομόνωση, είτε απλώς έπαψαν να αναπαράγονται. Η κοινωνία τους είχε αποσυντεθεί τόσο πολύ που η επιβίωση έγινε αδύνατη, παρά τις άριστες συνθήκες διαβίωσης που τους είχαν παρασχεθεί.

Ο Calhoun ονόμασε αυτή τη διαδικασία «συμπεριφορική κατάρρευση» (behavioral sink), μια κατάσταση όπου οι κοινωνικές σχέσεις και οι κανόνες καταρρέουν υπό συνθήκες υπερπληθυσμού και κοινωνικής πίεσης, παρά την αφθονία πόρων.

Το πείραμα Σύμπαν 25 προκάλεσε έντονες συζητήσεις για τις συνέπειες του υπερπληθυσμού και της αστικοποίησης στους ανθρώπους.

Αν και τα συμπεράσματα του Calhoun αμφισβητήθηκαν από άλλους επιστήμονες που τόνισαν ότι τα αποτελέσματα ενός πειράματος με ποντίκια δεν μπορούν να εφαρμοστούν άμεσα στους ανθρώπους, η έρευνά του επηρέασε σημαντικά τις αντιλήψεις σχετικά με τις επιπτώσεις του υπερπληθυσμού και της ψυχολογικής υγείας σε πυκνοκατοικημένες περιοχές.