Μια κοινωνία που ξυπνά και μια πολιτική τάξη που ταράζεται

Σε μια εποχή όπου ο πολιτικός λόγος έχει απαξιωθεί και η εμπιστοσύνη του πολίτη προς τους θεσμούς έχει καταρρεύσει, κάθε εργαλείο που λειτουργεί υπέρ της διαφάνειας και της λογοδοσίας είναι αναγκαίο όσο ποτέ. Η Ομάδα Αλήθειας αναδείχθηκε ως μια τέτοια ψηφιακή φωνή. Χωρίς να κρατά «ίσες αποστάσεις» ή να ντύνεται τον μανδύα της υποτιθέμενης ουδετερότητας, επέλεξε έναν άλλο δρόμο: να λέει τα πράγματα με το όνομά τους, με στοιχεία, με βίντεο, με αποδείξεις.

Αυτός ο δρόμος όμως έχει συνέπειες – όχι για την ίδια, αλλά για εκείνους που βλέπουν το χαλί να τραβιέται κάτω από τα πόδια τους. Τα κόμματα της Αντιπολίτευσης, εδώ και εβδομάδες, έχουν ξεκινήσει μια συντονισμένη επιχείρηση απαξίωσης, σπίλωσης και εκφοβισμού της Ομάδας Αλήθειας, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να διασώσουν τα προσχήματα. Όμως το πρόβλημα δεν είναι η Ομάδα Αλήθειας. Το πρόβλημα είναι η δική τους πολιτική γύμνια, που πλέον δεν κρύβεται.

🔵 Ποια είναι η Ομάδα Αλήθειας – και γιατί προκαλεί τόσο φόβο;

Η Ομάδα Αλήθειας αποτελεί μια συλλογικότητα πολιτικής τεκμηρίωσης και οπτικοακουστικής αποδόμησης πολιτικών θέσεων, δηλώσεων και υποκρισιών. Με καθημερινή παρουσία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και σαφή στόχευση, αναλαμβάνει τον ρόλο που εδώ και καιρό έχουν εγκαταλείψει πολλά συμβατικά ΜΜΕ: να ελέγχει την εξουσία – όχι μόνο την κυβερνητική, αλλά και την εξουσία του ψεύδους, της παραπληροφόρησης και του κυνισμού.

Η μεθοδολογία της είναι ξεκάθαρη:

• Αντλεί δημόσιες δηλώσεις, συνεντεύξεις, αναρτήσεις ή τοποθετήσεις πολιτικών προσώπων.
• Επαληθεύει τι είχαν πει στο παρελθόν και τι λένε σήμερα.
• Τοποθετεί τα στοιχεία αυτά στο πλαίσιο της επικαιρότητας, χωρίς μοντάζ, χωρίς σχολιασμό – μόνο με γεγονότα.

Αυτός ο καθρέφτης που δείχνει την αλήθεια, ενοχλεί. Και ενοχλεί κυρίως τους υποκριτές.

🔴 Η αντίδραση της Αντιπολίτευσης: Από την αμηχανία, στη συκοφαντία

Όταν ένας πολιτικός ή κόμμα εκτίθεται δημόσια, έχει τρεις επιλογές:

1. Να αναγνωρίσει το λάθος και να ανασκευάσει.
2. Να απαντήσει με τεκμηριωμένα επιχειρήματα.
3. Να επιτεθεί στο μέσο που τον ξεμπροστιάζει.

Τα κόμματα της Αντιπολίτευσης – κυρίως της κεντροαριστεράς και της ριζοσπαστικής αριστεράς – επέλεξαν το τρίτο. Με ανακοινώσεις, δηλώσεις και επιθετικές τοποθετήσεις, στοχοποίησαν ευθέως την Ομάδα Αλήθειας, χαρακτηρίζοντάς την «εργαλείο κυβερνητικής προπαγάνδας», «παρακρατική μονάδα λάσπης» και «δολοφόνο χαρακτήρων».

Το ερώτημα είναι απλό: αν αυτά που προβάλλει η Ομάδα Αλήθειας είναι ψεύδη, γιατί δεν τα διαψεύδουν ένα προς ένα; Γιατί δεν αποκαθιστούν την «παραπληροφόρηση» με στοιχεία; Αντιθέτως, το μόνο που ακούμε είναι γενικές και αόριστες καταγγελίες, χωρίς κανένα περιεχόμενο.

🟣 Δολοφονία χαρακτήρων ή αποκάλυψη της πραγματικότητας;

Η κατηγορία περί «δολοφονίας χαρακτήρων» είναι πολύ βαριά. Χρησιμοποιείται συνήθως όταν κάποιος κατασκευάζει ψευδείς πληροφορίες για να πλήξει την προσωπικότητα ενός άλλου. Όμως στην περίπτωση της Ομάδας Αλήθειας, δεν υπάρχει καμία κατασκευή. Υπάρχει απλώς επανάληψη των ίδιων των δηλώσεων των πολιτικών.

Αν κάποιος έχει δηλώσει το 2020 ότι «τα ΜΑΤ είναι ντροπή για τη δημοκρατία» και το 2024 ψηφίζει αύξηση στη χρηματοδότηση της αστυνομίας, δεν φταίει η Ομάδα Αλήθειας που το προβάλλει. Φταίει ο ίδιος για την ανακολουθία του. Αν ένας βουλευτής είχε καταγγείλει την ακρίβεια ως «έγκλημα κατά της κοινωνίας» και τώρα, από κυβερνητική θέση ή φιλικό περιβάλλον, σιωπά, η υποκρισία δεν είναι δημοσιογραφική εφεύρεση – είναι πολιτικό γεγονός.

⚫ Η απαξίωση ως στρατηγική: Όταν δεν έχεις τίποτα να πεις, απαξίωσε τον συνομιλητή

Αυτό που βλέπουμε τις τελευταίες εβδομάδες, είναι μια συστηματική, προσχεδιασμένη προσπάθεια απαξίωσης κάθε φωνής που δεν υπηρετεί την κομματική αφήγηση της Αντιπολίτευσης. Και αυτό δεν αφορά μόνο την Ομάδα Αλήθειας. Αφορά κάθε ανεξάρτητο μέσο, κάθε μπλόγκερ, κάθε πολίτη που τολμά να θέτει ερωτήματα.

Το πρόβλημα είναι βαθύτερο: η Αντιπολίτευση έχει απολέσει την ηθική υπεροχή. Επένδυσε στο να είναι “οι καλοί της υπόθεσης”, αλλά πλέον αποκαλύπτεται ότι δεν είναι ούτε έντιμοι, ούτε σταθεροί. Και όταν δεν μπορείς να υπερασπιστείς την εικόνα σου, προσπαθείς να καταστρέψεις την εικόνα του καθρέφτη.

🟢 Η κοινωνία αλλάζει – Και δεν συγχωρεί την υποκρισία

Το πιο σημαντικό στην υπόθεση της Ομάδας Αλήθειας είναι ότι η απήχησή της αυξάνεται. Και αυτό δεν συμβαίνει γιατί έχει προπαγανδιστικό ρόλο. Συμβαίνει γιατί οι πολίτες αναζητούν ειλικρίνεια, συνέπεια, τεκμηρίωση. Απορρίπτουν τον ξύλινο λόγο, τη στείρα αντίδραση, τα προσχηματικά δάκρυα για την «κοινωνική αδικία» που γίνονται ψίθυροι σιωπής όταν η ίδια η Αντιπολίτευση βρεθεί προ των ευθυνών της.

Η ελληνική κοινωνία δεν είναι πια αφελής. Βλέπει, καταλαβαίνει, συγκρίνει. Και δεν θα συγχωρέσει εύκολα εκείνους που την παραπλανούν, που δηλώνουν «σωτήρες» αλλά δρουν ως επαγγελματίες πολιτικάντηδες.

⚠️ Επίλογος: Δεν μπορούν να φιμώσουν την Αλήθεια – γιατί η Αλήθεια έχει φωνή

Το παράδοξο είναι ότι όσο περισσότερο επιτίθενται στην Ομάδα Αλήθειας, τόσο περισσότερο ενισχύεται η αξιοπιστία της. Όσο πιο σπασμωδικές είναι οι αντιδράσεις, τόσο πιο σαφές γίνεται πως κάτι σημαντικό αγγίζει.

Τα κόμματα της Αντιπολίτευσης θα έπρεπε να κάνουν την αυτοκριτική τους. Να δουν γιατί ενοχλούνται τόσο από την αλήθεια. Αντί γι’ αυτό, συνεχίζουν το ίδιο κουραστικό και φθαρμένο παιχνίδι της πολιτικής υπεκφυγής. Ξεχνούν όμως ότι η εποχή της ασυλίας έχει τελειώσει.

Η αλήθεια δεν έχει ανάγκη από φωνές – έχει ανάγκη από μάτια που βλέπουν και μυαλά που σκέφτονται. Και η Ομάδα Αλήθειας συμβάλλει αποφασιστικά σε αυτό. Όσο κι αν τους πονά, δεν θα την φιμώσουν. Γιατί δεν φιμώνεται η αλήθεια – μόνο αποκαλύπτεται.